Afgelopen weekend bereikte ons het trieste bericht dat ons gewaardeerde lid Henk Valkema op 74-jarige leeftijd plotseling is overleden. De verslagenheid onder onze leden is uiteraard groot. Maandagavond hebben we hem kort gezamenlijk herdacht tijdens onze clubavond en daarna nog lang herinneringen opgehaald aan zijn markante persoonlijkheid en zijn verdiensten voor onze vereniging. Van een gewone ronde schaken kon uiteraard geen sprake zijn, deze avond. 

Henk was al zolang lid van onze club dat niemand eigenlijk precies kon zeggen wanneer hij is gekomen. Waarschijnlijk was het rond 1965 dat hij vanuit hij Sneek naar Espel kwam en kennismaakte met Nico Lemsom die hem op de club introduceerde. 

Henk ontpopte zich als een speler met een gedurfde stijl die niet op een pionnetje meer of minder keek en dus allerlei gambieten op zijn repertoire had staan. Vooral wie met zwart tegen hem speelde moest donders goed opletten, in het bijzonder op zijn pion op f7!

Met de zwarte stukken legde hij zich de laatste jaren ook toe op gambieten, zoals Albin's tegengambiet en ook daar was hij aardig succesvol mee. 

Vanaf mijn komst naar de club in de jaren negentig heb ik heel vaak tegen Henk gespeeld en saaie partijen waren er zelden bij (zie de rubriek "Partijen" voor de eerste hardhandige afstraffing die ik van hem kreeg).

De laatste jaren nam hij wel iets gas terug. Snelschaakavonden waren er bijvoorbeeld niet meer bij voor hem en hij legde zich wat meer toe op analyses. 

Voor ons wel weer van nut, want zo konden we met hem onze kennis van diverse openingen ophalen, en hij was een van de initiatiefnemers van de analyseavonden die we juist dit seizoen op de club hebben geïntroduceerd. Als we aanvalsstellingen bekeken, wilde hij altijd nog even iets dieper kijken, vooral niet te snel stukken ruilen ("neeneenee," riep hij dan, "dat is nergens voor nodig") en zocht hij altijd naar onconventionele zetten. 

Henk is zolang ik hem ken speler in het eerste team geweest, en meestal aan de hogere borden. Net als op de clubavonden was hij zelden bij een wedstrijd afwezig en hij kon dan ook maar moeilijk begrijpen dat iemand een geldige reden kon hebben om af te zeggen. 

Hij genoot zichtbaar van een avond met al die schakers die ploeterden voor een goed resultaat. Als hij even niet aan zet was, liep hij dan handenwrijvend langs de borden en fluisterde andere omstanders toe waar hij vuurwerk verwachtte. 

Vele jaren speelde hij na iedere schaakavond nog tot ver na middernacht klaverjas met zijn andere schaakmaat Dries van der Vorm, met Nico en met wijlen Frank N. Frankema, dit soms tot ergernis van de koster die naar zijn bed verlangde en een enkele keer het licht gedoofd schijnt te hebben. 

Henk was wel een man met een gebruiksaanwijzing (maar wie is dat nou niet?). Toen hij de koffie van de koster in de Hoeksteen van onvoldoende kwaliteit vond en zijn klachten daarover geen gehoor vonden, schijnt hij ooit een aantal weken met een eigen thermoskan naar de club gekomen te zijn. 

En toen hij ooit een dispuut had met de toenmalige voorzitter, was hij niet te beroerd om enkele jaren zijn heil als schaker in Kampen te gaan zoeken. 

Gelukkig keerde hij wel weer op zijn schreden terug, maar nu heeft hij een andere afslag genomen en valt het ons zwaar afscheid van hem te moeten nemen. 

Maandag 14 oktober blijkt hij zijn laatste partij gespeeld te hebben. In zijn vertrouwde stijl. Tegen de man door wie hij vele jaren terug meegenomen werd naar de schaakclub Emmeloord. En die hij nog even liet zien hoe men behoort te schaken (zie de pagina "partijen" en hieronder voor de notatie). 

Afgelopen weekend dacht ik nog tegen hem ingedeeld te zullen worden deze keer. Helaas heeft het niet meer zo mogen zijn. 

We wensen zijn vrouw, Augusta, zijn zoons, dochter en familie sterkte bij verwerking van dit verlies. 

 

Namens leden en bestuur van schaakclub Emmeloord,

 

Frank Hoogenboom