0-

Jurrie Dedden, in gepeins verzonken achter de witte stukken, 2016 (foto: Nico Lemsom)

Afgelopen maandag bereikte ons het trieste bericht dat onze gewaardeerde, altijd goedgemutste clubgenoot Jurrie Dedden op 76-jarige leeftijd is overleden. Complicaties na een operatie werden hem fataal. "Een boer in hart en nieren, hij heeft het altijd op zijn manier gedaan", stond er op de rouwkaart die we ontvingen met voorop een prachtige foto van Jurrie met pet, tevreden uitkijkend over zijn kudde koeien. De keren dat ik het met hem over zijn bedrijf had, sprak hij er inderdaad met liefde over. En het bedrijf ging altijd voor, dus bij tijd en wijle was hij even afwezig op de schaakavonden om zich thuis verdienstelijk te maken. Onvoorstelbaar voor de schaakliefhebber-pur-sang, volstrekt begrijpelijk en vanzelfsprekend voor hem.

Weliswaar was hij er dus niet altijd, maar sinds hij in oktober 1987 lid van onze club werd, was hij wel degelijk veelvuldig present en deed hij volop mee! Wij kenden hem dus vooral als een fanatiek schaker die vele malen onze clubeer in de FSB-competitie heeft hooggehouden. Van opgeven had hij nog nooit gehoord, dus de meeste van zijn partijen duurden tot laat in de avond. Sommigen van ons verbaasden zich dat hij doorspeelde, ook al zag het er totaal verloren uit. Wijlen Henk Valkema kon er van meepraten. Henk, zo vertelden Leendert Plat en Nico Lemsom mij, had Jurrie een keer totaal overspeeld, maar Jurrie dacht natuurlijk niet aan stoppen en speelde onverstoorbaar door. Toen Henk dan maar staand achter het bord zijn zetten begon te doen, zette Jurrie hem pardoes stikmat! Het kostte Henk naar verluidt een aantal maanden zich van deze klap te herstellen en maandenlang mocht het woord stikmat op de club nog niet eens gefluísterd worden!

Leendert Plat stuurde me een notatie uit 1999 van zo'n partij waarin hij met de onverzettelijkheid van Jurrie te doen kreeg. Zie daarvoor de pagina "Partijen". Na afloop van iedere partij wilde Jurrie graag nog even kijken hoe het anders of beter had gekund en ook dan liet hij niet na minutieus alle mogelijkheden van zijn stelling te bekijken. En als hij eens wat eerder klaar was, dan wilde Meep Bouw wel even met hem sparren.
Jurrie's vriendelijke gemoed werkte kennelijk ook op het onze. Zowel Nico Lemsom als ik hebben ooit onze dame tegen hem weggegeven, een goedgeefsheid die wij toch zelden tentoonspreidden! Uiteraard nam hij onze giften vriendelijk in ontvangst als was het iets vanzelfsprekends. Maar dat zal nu dus afgelopen zijn, we zullen in hem een markante persoon missen die altijd voor een gezellige sfeer zorgde. Wij wensen zijn vrouw, kinderen en zus sterkte met de verwerking van dit grote verlies.

Frank Hoogenboom