Misschien waren het wel de laatste officiële partijen van dit seizoen en echt succesvol waren ze niet, maar enerverend was het zéker!

Het begon maandag 9 maart met de bekerwedstrijd tegen Philidor 2. Onze tegenstanders hadden ermee ingestemd de wedstrijd later te spelen, omdat Nico en Rob zich op de oorspronkelijke wedstrijddatum ziek hadden moeten melden. Ook in het amateurschaken blijken drukke wedstrijdschema's geen uitzondering, maar de mannen uit Leeuwarden hadden de oplossing: op maandag wilde men ons in Heerenveen best ontvangen. We hadden er inderdaad ruim plek, omdat zowat iedereen bij Heerenveen uitwedstrijden aan het spelen was, geloof ik. 
Door loting werd bepaald dat Rob aan bord 1 wit had. Hij kwam in een obscure offervariant van het vierpaardenspel terecht die ik onlangs gezien meende te hebben, maar dan net niet op manier waarop hij het deed. Gelukkig leek zwart zich ook niet helemaal jofel te verdedigen, maar uiteindelijk zat er toch niet meer dan remise in (zie de partijenpagina). 
Hoe Tromp Willem ten onder ging heb ik in de commotie van de afgelopen week even vergeten.
Omdat invaller Klaas van Meijeren zijn kansen in een wildwestpartij ook niet had benut, stond het daarmee 2,5-,0,5 en bleef ik over. Een redelijk dooie variant van het Frans werd toch nog boeiend toen ik teveel hooi op mijn vork nam. Een toreneindspel met een pion minder was de uitkomst en wit speelde dat begrijpelijkerwijs een tijdje door. Wellicht was het remise te houden maar ik vond de juiste weg uiteindelijk niet (zie de partijenpagina), zodat we om 12 uur met slechts een halfje terug konden naar Emmeloord.

Om de volgende dag alweer richting Leeuwarden te rijden voor een ontmoeting met het eerste!
Dit keer was er over de uitslag geen enkel misverstand: 4x nul. 
Aan bord 1 maakte Rob er een compromitterende Siciliaan van. Geen eenvoudige stelling om aan te vatten en ergens raakte hij dan ook de weg kwijt. Het schijnt een te optimistische koningsaanval geweest te zijn die hem de das om deed. Hoe het mij verging aan bord 2 doe ik uitgebreid uit de doeken elders op deze pagina cq. op de partijenpagina. Aan bord 3 hield Tromp Willem zich zeer lang staande en remise leek voor hem bereikbaar totdat hij in opkomende tijdnood door een schaakblindheid werd getroffen. Aan bord 4 zat Frans Westermann die vrij machteloos moest toezien hoe vanuit een rustige opening zijn hele pionnenstelling langzamerhand werd opgevreten... 

Rest op dit moment weinig anders dan dat wij onze ziel in lijdzaamheid bezitten en afwachten tot het koning Corona behaagt ons weer enigzins met rust te laten... (maar Txh2!! pakt hij me niet meer af!)

Frank Hoogenboom

Zowel het eerste als het derde team boekten maandagavond belangrijke 2,5-1,5 overwinningen in hun thuiswedstrijden tegen SC Leeuwarden respectievelijk Lemmer.

Het eerste distantieerde zich met de overwinning van de laatste plaatsen en ook het derde kan nu weer omhoog kijken. 

Voor het eerste waren het 3 remises en één winstpartij die een woeste avond vol onweer (buiten) tot een goed eind brachten. Aan bord 1 kreeg Rob in een gesloten Siciliaan een woeste aanval te verwerken die hij - kennelijk - bekwaam afsloeg waarna de vrede werd getekend. Intussen was hetzelfde resultaat aan bord 4 tot stand gekomen waar in de partij van Nico het evenwicht nooit echt verbroken leek. Aan bord 3 deed Tromp Willem verwoede pogingen zijn ruimtevoordeel uit te buiten, maar zijn tegenstander ontweek behendig iedere poging tot dameruil, zodat ook hier tot remise werd besloten. Dat alles nadat mij aan bord 2 de winst in de schoot geworpen was. Mijn opponent had zijn huiswerk gedaan, maar ik slaagde er al snel in hem te ontregelen. Daarna moet ik minder doortastend zijn geweest, want ik won weliswaar een pion, maar het spel lag geheel aan zijn kant. Een ontijdige opstoot van zijn c-pion leverde me echter twee prachtige verbonden vrijpionnen op en een dreigende vork op d6 die niet te keepen viel. Aldus tevredenheid alom bij het eerste.

Het derde begon weliswaar met een 1-0 voorsprong, omdat Lemmer het tweede bord niet wist te bezetten, maar die voorsprong verdween als sneeuw voor de zon toen onze runner-up op de ratinglijst Louis niet bekend bleek met de uitval Pg5 in het tweepaardenspel. Hij speelde dan ook niet het pionoffer d5, maar De7? waarna wit dankbaar toehapte op f7. Mijn advies: bestudeer Van Foreest - Carlsen en Van Foreest - Anand uit het laatste Tata Steel-toernooi en je weet hoe het wél moet. 
Aan bord 4 slaagde Peter erin te winnen op een manier die mij even is ontgaan (Zijn geliefde Bird. Ik dacht eerst dat de aanval met de zware stukken op de korte rokadestelling doorsloeg, maar nu ik de partij heb overgeschreven blijkt dat de aanval wel goed werkte, maar niet direct. De winst zat hem erin dat de zwarte pionnenstructuur ongelukkig werd, en de zwarte koning naar de verkeerde kand van het bord werd gejaagd zodat Peters h-pion de weg vrijkreeg voor promotie. Een interessante partij, die nu ook op de partijenpagina te vinden is — RLB) en aan bord 1 zat Richard als laatste zich te verweren tegen een koningsaanval die toch leek door te slaan. Volgens zijn analyse moet hijzelf gewonnen gestaan hebben (volgens de computer, maar ik vermoed dat dat alleen gelukt was als ik ook als computer had gespeeld — RLB), maar dat was in de slotstelling zeker niet het geval: ondanks dat hij een stuk meer had, leek wit zwart de duimschroeven behoorlijk ver te kunnen aandraaien (zie de partijenpagina voor de analyse van Richard), maar kennelijk niet doorslaggevend. Wit zag daarom geen reden de aangeboden remise te weigeren. Eind goed, al goed, ook voor het derde dus.

Frank Hoogenboom

 

Het derde team won dinsdag in het pittoreske Onna tegen Steenwijk 6. Louis Bramer stuurde het volgende korte ooggetuigenverslag per e-mail:

We zijn naar Onna geweest met Peter, Anton, Matthijs en ikzelf waar we tegen Steenwijk een mooi resultaat haalden van 3½ punt. De remise was voor mij. Ik moest tegen ene John die meteen bij het kennismaken een krantenknipsel liet zien waarin hij afgebeeld stond als kampioen frikandellen eten met een aantal van 23 stuks in een uur tijd. Aan zijn figuur te zien klonk het ook heel geloofwaardig. De sfeer zat er meteen in zal ik maar zeggen. Hij schaakte als een dammer. Er verdwenen in korte tijd nogal wat stukken, vandaar die remise. De drie anderen wonnen overtuigend hun partij. We moeten nog een keer tegen Steenwijk in april, maar dan een sterker team zo waarschuwde Anton ons alvast. Om half elf konden we weer huiswaarts met Anton als privéchauffeur en teamcaptain.

Het bekerteam behaalde een zwaar bevochten 2,5 - 1,5 winst in Sneek. Nadat we door feilen in de TomTom van Rob tussen de paaltjes door (en niet achter de paaltjes) de speelzaal hadden bereikt, konden we er eerst getuige van zijn hoe de wedstrijdleiding zijn wekelijkse worsteling met het verouderde indeelprogramma van de interne moest doormaken, voordat wij aan de slag konden. Met een zwaar overtuigde wedstrijdleider op de achtergrond kon er niets meer mis gaan. 

Terwijl mijn partij zich ontspon, nam ik de tijd om even in de uitgebreide bibliotheek te neuzen die de schaakclub Sneek in zijn 110(!!)-jarig bestaan heeft opgebouwd en zowaar kwam ik daar een boek tegen over mijn eerste club, de inmiddels 100(!)-jarige schaakclub Zeist. Ik zag er allerlei bekenden in terug, behalve mezelf. Je kunt niet alles hebben. Wie weet wat de eeuwigheidswaarde van deze pagina is...

Rob had zwart geloot en kreeg een wat wonderlijke variant van de Caro Kann op het bord waarin hij beter leek te staan, maar volgens zijn zeggen niet goed afwikkelde zodat hij wel een pion voor kwam, maar de actieve witte torens toch de remise verzekerden.
Aan bord 4 had Nico een voordeeltje dat hij maar steeds niet uit wist te bouwen, zodat ook hier tot remise besloten werd. Intussen zag ik dat naast mij Tromp Willem zijn belangijkste pion weggaf. Daarna slaagde hij er wonderwel in voldoende tegenspel tegen de witte koning te creëren om zelfs nog winstkansen te krijgen, zoals hij in de auto terug verklaarde. Remise was het resultaat.
Net als vorige week in Damwoude was ik weer als laatste klaar, maar dit keer mocht ik wel het punt bijschrijven. Cruciaal bleek de zet f7-f6. Toen hij winnend was, zagen we hem geen van beiden en toen hij verliezend was, speelde mijn tegenstander hem wél (zie hierna en de partijenpagina). Natuurlijk liet Wytse Wiersma me na afloop nog wel even weten dat ik in de tijdnoodfase geblunderd had, maar kniesoor die daar nog op lette! Nu maar afwachten wie de volgende tegenstander wordt.

Frank Hoogenboom

 

Het eerste speelde donderdag met 2-2 gelijk tegen Schaakwoude in een wedstrijd waarin pas laat duidelijk werd dat de balans niet verbroken zou worden.
Aan bord 4 was Nico als eerste klaar. Hij kreeg een eindspel te verstouwen waarin wit vervaarlijk met zijn pionnen op de damevleugel kwam opzetten en vergiste zich helaas in een afwikkeling die een vorkje op zijn beide torens opleverde.
Daarna was het de beurt aan Rob om het punt op te strijken. Nadat hij remise had aangeboden en zijn tegenstander geen reden had gezien om dat aanbod aan te nemen, wist hij handig gebruik te maken van lichte druk langs a-lijn in combinatie met een krachtige loper op f4 en wat ongelukkig gepositioneerde paarden aan de zwarte zijde. (zie hieronder en de partijenpagina).
Intussen stond Tromp Willem aan bord 3 al enige tijd een pion voor. Dat leek aanvankelijk nog niet beslissend, omdat zwart het loperpaar had, maar toen er lopers van ongelijke kleur overbleven en hij met zijn loper en vrije a-pion de zwarte toren op a7 kon opsluiten, was het pleit beslecht. Hij miste een verborgen directe winst (mijn engine niet, natuurlijk, zie hieronder en de partijenpagina), maar speelde het daarna bekwaam uit.
Daarmee was het aan mij om de winst veilig te stellen, maar helaas keek ik de hele avond tegen een iets mindere stelling aan en wikkelde ik in tijdnood af naar een positie waarin het weliswaar materieel gelijk stond, maar ik geen vin meer kon verroeren. 
Nadere analyses zullen moeten uitwijzen of er meer in gezeten had, maar voor nu leek deze uitslag de krachtsverhoudingen wel redelijk weer te geven.
Dus zo verlieten we het gebouw van de plaatselijk ijsclub - die langzamerhand beter een zweminrichting kan beginnen - met een gelijkspel om onszelf daarna terug te vinden op plaats 5 van de ranglijst, ex aequo met de 3 ploegen onder ons! Op 10 februari wacht een belangrijke thuiswedstrijd tegen concurrent Leeuwarden.

Frank Hoogenboom