Ons bekerteam heeft voor de tweede keer in drie jaar de finale van de Berend Nautabokaal bereikt door Steenwijk met 2,5-1,5 te kloppen. In een bepaald enerverende wedstrijd was het vooral bord 1 dat de aandacht trok. Maar daarover zo dadelijk meer. 

Nico Lemsom bezette deze keer bord 4 en hij kweet zich met wit behoorlijk van zijn taak. Met de vervaarlijke opstoot e5! maakte hij het Marcus Pliester zo lastig dat die veel tijd verbruikte zonder zijn problemen werkelijk op te lossen. Uiteindelijk besloot zwart tot een vlucht met de koning naar de damevleugel waar hij ook al niet veilig bleek. Nadat aldaar lijnen waren geopend overschreed de Steenwijker in verloren stelling de bedenktijd.
Een mooi begin, zou je denken, maar aan de andere borden verliep de strijd allerminst naar wens. Aan bord 3 werkte ondergetekende zich aardig in de nesten door de opstoot e6 toe te laten. Weliswaar kwam ik een pionnetje voor, maar Michiel Rensen had een ijzersterk paard op e4 geposteerd en viel met zijn torens binnen over de d-lijn. Ik bereikte nog een toreneindspel met een pion minder, maar dat bleek glad verloren. 
Geen nood, want terwijl deze zeperd zich openbaarde leken de zaken aan het tweede bord voor Timo Koffeman crescendo te gaan. Ook hier een ver opgerukte e-pion (e6) die bovendien nog door de f-pion werd ondersteund. Nadat de g- en h-pion van zwart (Henk van Dijk) waren opgeruimd, leek de winst slechts een kwestie van tijd. De geslepen Steenwijker viel echter met zijn dame de witte stelling binnen en slaagde erin enkele stukken te ruilen waarna een toreneindspel ontstond dat ineens heel slecht stond voor wit. Op de website van Steenwijk (http://www.schaakclubsteenwijk.nl/) legt Henk van Dijk ons uit dat de computer zelfs een fraaie directe winst zag na Tc5? Afijn, de computer deed gelukkig niet mee en Timo werden een lange en taaie verdediging en mogelijk zelfs een pijnlijk verlies bespaard toen hij even later plotseling de torens kon ruilen en een remise pionneneindspel overbleef. 
Alles hing nu dus af van de partij op bord 1, waar Rob Kamminga de zwarte stukken had geloot. Lange tijd leek er weinig aan de hand en leek de partij op een snelle remise uit te lopen. Plotseling kon Rob wit (Auke van Urk) echter een kwaliteit afhandig maken waarna de zon weer begon te schijnen voor de man uit Creil. Een kort moment van onachtzaamheid kostte hem echter een volle toren en leverde een glad verloren eindspel met 2 machtige lopers van wit tegen een hulpeloze toren van zwart. De klok tikte echter ook door en dat begon een rol te spelen. Misschien wel daarom zag iedereen behalve de witspeler dat hij enkele zetten lang met Lg7! onmiddellijk kon winnen. Daarna ging het van kwaad tot erger: b4 i.p.v. bxa5 en als klap op de vuurpijl een d-pion van zwart die zomaar kon doorlopen. 
Aldus sloegen we twee vliegen in één klap: de winst was alsnog binnen en we hoefden niet te vluggeren. 
En uw verslaggever kwam eraf met een milde straf: met blote voeten naar bed.

Frank Hoogenboom