De slechte vorm van ons eerste dit seizoen kwam weer pijnlijk aan het licht tegen gedoodverfde degradant Schaakwoude II. Hoewel de overwinning misschien nooit in gevaar was, was het aan vele borden niet om aan te zien wat onze mannen presteerden. De goeden niet te na gesproken natuurlijk. Tiemen de Jong, bijvoorbeeld, had aan bord 6 een prettige avond, toen hij al vroeg het premature d5 met Lb5+ en e6 kon afstraffen. Ook Tromp Willem van Urk kon aan bord 8 al gauw op groot voordeel bogen. Hij versmaadde zelfs een kwaliteit in ruil voor een pion en kreeg het nog even benauwd toen zijn tegenstander zijn koning leek te bedreigen. Tenslotte kon hij echter met zijn toren de zwarte stelling binnendringen waarna de winst een kwestie van tijd was. Timo Koffeman, bord 2, leek vanuit de opening te gaan winnen. Zwart stond ingesnoerd, maar toen wit het lepe Dg7! over het hoofd zag, moest hij nog hard werken om het punt binnen te halen.
Daarmee was het zoet der overwinningen op. Aan bord 1 kon Rob Kamminga nooit aantonen dat zijn openingskeus enige meerwaarde had: remise. En aan bord 3 had Henk Valkema van allerlei mooie wendingen in gedachten die een stuk op hadden kunnen leveren, maar was het juist de witspeler die met een pion meer het paardeindspel inging. Gelukkig hield Henk dat bekwaam remise. Het verlies van Nico Lemsom, bord 5, tekende zich al spoedig af, toen hij wit de gelegenheid gaf naar d6 door te stoten met een pion en tegelijkertijd de zwarte pion op e5 onder schot te nemen. Met een toren achter speelde hij nog een tijdje door, maar toen was al duidelijk waar het heen ging. Frans Brouwer had het aan bord 7 ook al niet eenvoudig. Lange tijd leek hij Nico achterna te gaan, vooral dankzij de zwakte van e6 en de precaire positie van zijn koning, maar hij slaagde erin zoveel stukken te ruilen dat er een remise-eindspel overbleef. Ondergetekende waren op verzoek de witte stukken toebedeeld. Aanvankelijk maakte ik die keuze van de teamleider meer dan waar. Jazelfs zag ik de winnende combinatie van zetten. Toen ik het echter met T1h6?? in plaats van Lh5 volkomen verkeerd deed, gaf ik geen cent meer voor mijn kansen. Gelukkig zag ook mijn tegenstander niet dat hij de toren gewoon kon nemen en speelde de wanhoopszet Pf4?? Merkwaardig genoeg greep ik direct na deze ontsnapping nogmaals finaal mis met T7h6?? waar Txf6 direct had gewonnen. Na dit foutenfestival resteerde een eindspel van 2 paarden tegen toren en pion dat op remise uitliep.
Een avond dus met 2 goede winstpartijen, één wat moeizamere, één correcte remise, 3 ontsnappingen en één nederlaag, totaal 5-3. Rest nog de slotronde op 14 april tegen Steenwijk.
Frank Hoogenboom