Nadat we de nodige nieuwbouwprojecten hadden omzeild, vond het eerste de speellokatie in Heerenveen en bereikte langs vele afgronden nog net een gelijkspel. Held van de avond was kopman Timo die van 8 tot 12 een pion voorstond en die tenslotte in een eindspel van paard tegen loper naar de overzijde wist te brengen. Daarmee was een 4-1 achterstand ongedaan gemaakt. Al vroeg in de avond, namelijk, had Frans Westermann, teamleider van ons wederom door ziekte geplaagde team, zich vooral tot zijn eigen frustratie aan bord 5 laten beetnemen, nog wel in een stelling waarover hij naar eigen zeggen 20 jaar eerder al eens had uitgelegd wat je vooral níet moest doen. Aan bord 8 hadden wij weer hoge verwachtingen van de op het laatste moment ingevlogen sterinvaller Anton Bakhuijsen, maar helaas, dit keer wist zijn tegenstander wel raad met zijn (onregel)matige openingsbehandeling. Al snel kon de man uit Lelystad geen vin meer verroeren (op het bord dan), en zelfs een stukoffer uit nood bood geen enkele verlichting.
Tegenover deze kommer en kwel stond tot dat moment slechts een correcte remise van Henk Valkema aan bord 4. Hij loste de openingsproblemen bekwaam op en kwam geen moment echt in gevaar. Uw verslaggever verging het aan bord 2 uiteindelijk een stuk minder. De hele avond vroeg ik me af wat ik had misdaan... Pas na thuiskomst constateerde ik dat je toch echt eerst moest rokeren in deze variant, maar ja, toen had ik al nodige kunst- en vliegwerk nodig gehad om de schade tot een pion te beperken. Twee onverstandige afruilen (mooie loper tegen paard en afruil naar een glad verloren pionneneindspel) beslechtten mijn lot. Ook Klaas van Meijeren leek er aan bord 6 niet best aan toe te zijn, gegeven de mooie lopers van zijn tegenstrever en zijn eigen dubbelpion. Een kleine combinatie leverde hem echter een pion op waarna hij zelfs beter leek te staan, maar ook hier was remise het resultaat, tussenstand 4-1 dus.
Hierna begon een indrukwekkende inhaalrace. Nu konden we al vroeg enige moed putten uit het voortvarende oprukken van de pionnen van Tromp-Willem van Urk aan bord 5. Ze kwamen zover dat ze de zwarte stukken op de koningsvleugel vrijwel alle bewegingsruimte ontnamen terwijl onze Urker met zijn dartele witte paarden en verreikende loper de zwarte vesting geselde. Dat moest wel goed aflopen en dat deed het tenslotte dus ook. En ook Nico Lemsom, die op het laatste moment bereid bleek naar bord 3 op te schuiven, kweet zich daar uitstekend van zijn taak! De gehele partij oefende hij een onaangename druk op de zwarte stelling uit en toen hij tenslotte de vijandelijke koning van zijn bescherming op de koningsvleugel had ontdaan, had hij de winstvarianten voor het uitkiezen. Restte dus nog de prima prestatie van Timo aan bord 1 en we konden opgelucht huiswaarts. 
Maandag 29 januari krijgt het bekerteam de gelegenheid tegen dezelfde tegenstander te bewijzen dat dit gelijkspel een vergissing was...

Frank Hoogenboom