Print
Category: Berichten
Hits: 2187

Ons bereikte het droevige bericht dat ons gewaardeerde oud-lid Mart Ekhart 18 mei jongstleden is overleden op de hoge leeftijd van 85 jaar. Mart was zoveel jaar lid van onze vereniging dat ik niet eens meer weet wanneer hij is begonnen, maar uit het feit dat hij al in 1963 docent lichamelijke opvoeding werd aan het Emelwerdacollege in Emmeloord kan ik wel afleiden dat het heel lang moet zijn geweest. Hij maakte ook de gloriejaren van de club mee en speelde mee in het team dat in de jaren '70 kampioen werd van de Friese Schaakbond. Leendert Plat noemt voor dat team verder de namen van Van der Vorm, Teesink, Rheberngen, Valkema, Plat, Gerritsma, Visser, Zee, Van Urk en Stomphorst en, zoals hij me schrijft, er schijnt ook ergens een foto van deze krachtpatsers te zijn! Ik houd me daarvoor aanbevolen!

Ik herinner me Mart als een beminnelijk mens die altijd oprechte belangstelling voor ieders wel en wee had. Er zou hem zelden of nooit een onvertogen woord over de lippen komen. Zo was hij ook als schaker. De anekdote gaat dat hij in zijn latere jaren, toen een opkomende doofheid hem steeds meer hinderde, in een partij voor het tweede team eens een gewonnen stelling tegen Jarigh Lont had bereikt op het moment dat die iets tegen hem zei. Mart dacht dat hij opgaf en stak zijn hand uit. Toen hij daarna moest vernemen dat Lont hem remise had aangeboden, was hij niet te beroerd om dat feit te accepteren! 

Mart had de gewoonte zijn partijen te nummeren. Zijn laatste partij, gespeeld bij zijn afscheid van de club in mei 2019, kreeg het nummer 1401! Bij zijn afscheid gaf hij aan Leendert Plat een envelop waarin een partij zat die hij ooit in een simultaan had gespeeld tegen Jan Hein Donner. De notatie ervan heb ik op de partijenpagina gezet te zijner nagedachtenis. Zijn poging de grote man in verwarring te brengen, mislukte jammerlijk, maar dat zal hem vast niet hebben gedeerd, anders zou hij de partij niet aan de vergetelheid ontrukt hebben. 

We wensen zijn familie sterkte met het verwerken van dit verlies.

Frank Hoogenboom