Het tweede team startte de FSB-competitie 2023-24 met een burenvisite in Lemmer. Het viertal is een mix van youngsters en oudgedienden en dat bleek in dit geval het recept voor een (kleine) overwinning. Aan bord 1 startte ondergetekende tegen good old Frank B Frankema die een variant van stal haalde waarmee hij de witte ambities aardig in bedwang bleek te kunnen houden. Toen hij zijn paarden naar goede velden op de koningsvleugel had gedirigeerd en de opstoot f5-f4 had kunnen spelen, was hij tevreden met remise, en ik ook.
Naast mij lukte het Albert Henk van Urk niet om een reden te vinden ook maar enig stuk te ruilen vóórdat hij remise overeenkwam. Zijn saaiste partij ooit, vond hij. Dat ging dan wel anders aan het vierde bord waar complicaties in het centrum en langs de lange diagonalen in het voordeel van Klaas van Meijeren leken uit te pakken, maar het evenwicht bleek in een eindspel van paard tegen loper uiteindelijk niet te zijn verbroken. Nee, dan bord 3 waar Han Jona Verbaan in een tweepaardenspel in de nahand met de klassieke uitval Pg5. Op de partijenpagina is te zien dat hij pionnen voor kwam en dat voordeel op een handige manier vasthield. In het eindspel vond zwart het smalle pad naar remise niet die mijn computer er natuurlijk wél uithaalde. Aldus keerden we met de punten in de tas rond middernacht terug in Emmeloord.

Frank Hoogenboom

De laatste competitieronde en de druk was van de ketel, want onze concurrenten Steenwijk en Heerenveen hadden dinsdag al tegen elkaar gelijkgespeeld, wat betekende dat we zonder zelf te spelen al kampioen waren geworden van de Eerste Klasse (1B).

Dat weerhield ons er niet van om tegen Rijs, onze laatste tegenstander, het rustig aan te gaan doen. Dus op naar Rijs, althans…? Het had niet veel gescheeld of het winterse weer in Maart had ons tegengehouden. Dus door een pak sneeuw, met 60 km/u op de snelweg op naar Rijs. We kwamen nog mooi op tijd aan ook!

We streden tegen Rijs dus om de eer, om te laten zien dat wij terecht kampioen zijn geworden! En dat deden we, en hoe!? Met maar liefst 4 winstpartijen!

Teunisse, F. (Frank)          1838                     Koffeman, T. (Timo)         2114      0 – 1
Beks, H. (Herman)            1718                     Boer de, K. (Klaas)           1946      0 – 1
Draijer, C. (Chris)              1712                     Napel ten, J. (Johan)       1861      0 – 1
Brinkman, J. (Jan)            1629                     Brouwer, F. (Frans)          1890      0 – 1

Op de partijenpagina zijn de partijen na te spelen.

We waren nog niet eens begonnen en de stukken vlogen bij Timo al van de tafel, na nog geen half uur spelen (en 11 zetten verder) gaf tegenstander Frank op. Er was geen redden meer aan nadat hij in de opening de mist in ging en een stuk kwijtraakte.

Mijn partij (Klaas) ging ook voorspoedig, maar Herman verkeek zich op een zet en zette zijn eigen loper hiermee klem. Hiermee kwam ook ik een kwaliteit voor te staan, maar opgeven? Nee Herman wou nog even doorspelen, maar kwam even later toch tot de conclusie dat er geen remise meer in zat.

De partij van Frans was ook zeker opvallend te noemen, slechts 13 zetten had Frans nodig om de tegenstander te laten opgeven. Ook in de analyse kwam wit er gewoonweg niet uit, hoe mooi hij het ook wou proberen. Zwart had toch sterke dreigingen.

Dan de laatste partij die nog bezig was en eigenlijk al lang afgerond had kunnen zijn. Maar van opgeven kwam vooralsnog niet te sprake. De partij kende mooie tactische combinatiezetten, je moet het maar net allemaal zien, maar Johan zag ze! Na wat duw- en trekwerk kwam ook Johan kwalitatief voor te staan (twee pionnen). Jan wou nog even doorspelen maar zag later toch écht in dat Johan de winst niet zou laten liggen en gaf op.

Een mooie eindresultaat van 0-4 voor Emmeloord.
We gaan vol vertrouwen en goede moed naar de Hoofdklasse volgend jaar!

Klaas de Boer

Het eerste vierde zijn terugkeer in de hoofdklasse FSB met een gelijkspel tegen kampioen Lasker. En dat terwijl kopman Timo Koffeman en de altijd gevaarlijke Frans Brouwer verstek moesten laten gaan. Op de partijenpagina is het zettenverloop met kort commentaar te vinden.

Klaas de Boer doet verslag:

Te wachten stond ons de kampioen uit de hoofdklasse van het afgelopen schaakjaar, een pittige kluif dus! E. Lasker 1 kwam met vier man sterk uit het mooie St. Jacobiparochie. Een klein clubje met niet de minste tegenstanders.

Op het eerste bord speelde ondergetekende tegen Sikko Ros, op papier een veel sterkere tegenstander. Wit opende met de Réti en hij leek al snel net zo min als ik te weten hoe het verder moest. Er kwam een dynamische stelling op het bord waarbij wit eigenlijk zijn dame wat afzijdig had staan. Wit kon steeds zijn pion niet goed terugwinnen en moest zich tot verdedigen beperken. Toen Pe3 verdween, werd duidelijk dat de winst snel zou kunnen komen. Na slechts 16 zetten en 1 uur en 45 minuten later gaf mijn tegenstander op, omdat stukverlies onvermijdelijk was.

Op het vierde bord speelde Albert Henk van Urk tegen Murk Viersma. Albert Henk viel last-minute in voor Frans Brouwer die zich ziek had gemeld. Tot aan zet 14-15 liep het aardig gelijk op. Hierna schommelde het heen en weer. Het was een positie waarbij het wachten was op een cruciale fout van de tegenstander. Helaas voor ons gebeurde dat bij Albert Henk waardoor hij eerst één pion verloor en kort daarna nóg een pion. Hoewel er nog strijdlustig verdedigd en gestreden werd, kwam het uiteindelijk neer op afruilen van houtmateriaal waardoor zwart met de koning en 4 pionnen kon strijden tegen de witte koning met twee pionnen. Dit was voor wit niet meer houdbaar.

Op het derde bord speelde Johan ten Napel een interessante pot tegen Rienk Sijbesma. Tot zet 16 ging het gelijk op. Op dat moment koos Johan ervoor de witte loper op g3 in leven te laten en helaas werd die daarna zijn kwelgeest. Op zet 24 miste hij een verborgen kans en ging daarna in opkomende tijdnood geruisloos tenonder. Een mooi tactisch spel om te aanschouwen, maar helaas wel verloren.

Het tweede bord moest de beslissing brengen. Daar speelde Yousef Achtar met wit tegen Tjalling Wiersma. Hij had het lastig. Zwart kwam langzaam maar zeker positioneel beter te staan en gxf4 in plaats van Lxf4 leek Yousef beslissend nadeel op te leveren. Maar Yousef zou Yousef niet zijn om te strijden voor ieder veld op het bord. En geduld en afwachting wordt soms beloond... In het zicht van de haven trapte zwart in de laatste val die wit nog voor hem opgezet had.... 

Zo eindigde de wedstrijd in een onverwachte 2-2

Eindresultaat is dus een zeer knap bevochten remise tegen E. Lasker 1.

Klaas de Boer (1993) - Sikko Ros (2221)     -              1 - 0
Yousef Achtar (1900)  - Tjalling Wiersma (2049)          1 - 0
Johan ten Napel (1862)   - Rienk Sijbesma (2010)       0 - 1
Albert Henk van Urk (1551) - Murk Viersma (1908)      0 – 1 

Klaas de Boer met dank aan Frank Hoogenboom

[dat kan je wel zeggen; FH]