Groningen - Helaas hebben we onze reis naar het verre Groningen niet met winst kunnen opluisteren. Tegen Staunton verloren we na een 2-2 eindstand het snelschaken met 4-0. Och, waar te beginnen? Misschien maar met de meevaller van de avond. Frank Hoogenboom raakte aan bord 2 al snel in moeilijkheden. Nadat zijn tegenstander had geopend met 1. Pf3 f5 2. d3!? verzonk hij in gepeins dat leidde naar een stelling die op de ruilvariant van het Frans leek, maar dan in een verslechterde uitgave met de verzwakking f5. Terwijl de Groninger alleen gezonde zetten deed, ging de Emmeloorder wanhopig op zoek naar tegenspel langs de f-lijn.  

 J. Hummel - Hoogenboom na 21. .. axb5
Staunton - Emmeloord, KNSB-beker, 1e ronde, 14-10-2013

Zo stond het dus na 21 zetten en het lijkt erop dat de zaak snel beslist zal zijn. Dat was ook zo na 22. Lxf5 exf5 23. e6+ Lxe6 24. Pxe6 maar helaas voor wit niet zoals hij het zich had voorgesteld. Zowat alles staat in bij zwart, maar hij zag zijn kans schoon om met 24. .. Txg3+! vernietigend toe te slaan. Na hxg3, Dxg3+ loopt wit mat en na het gespeelde 25. Kh1 Dc6+ 26. f3 Txf3 is hij er niet beter aan toe. Pd8+, Txd8 kost een stuk en het gespeelde 27. Dg2 leidt na 27. .. Tf1+ tot mat. 

Deze meevaller werd gevolgd door een overwinning van kopman Timo Koffeman die een stuk offerde voor meerdere pionnen en een koningsaanval die op het eerste gezicht wat vaag leek, maar waartegen zijn opponent zich toch niet wist te verweren. Aldus werd het 2-0 en waande Henk Valkema zich in een overwinningsroes. Hij had een pionnetje verbeurd op de damevleugel en meende het dan maar op de aanval te moeten gooien met een paardoffer op h3. Dat pakte wonderwel goed uit toen wit zich met Df1 meende te moeten verdedigen en die dame nu net het vluchtveld van de koning bleek te bezetten. Er ontstond een eindspel waarin Valkema een dame voor 2 lopers had. Kat in 't bakkie, zou je zeggen, maar de man uit Kuinre zag niet goed hoe hij verder moest komen en dacht zich langzaam maar zeker door zijn tijd heen waarbij niet hielp dat hij dacht dat we al binnen waren. Niets was minder waar, want 2-2 zou snelschaken betekenen. Dan maar naar het bord van Rob Kamminga gekeken. Die was in een licht inferieur eindspel van toren op ongelijke lopers terechtgekomen waarin hij het alleen maar fout kon doen. En zo geschiedde. Moegestreden ging het snelschaken hierna met 4-0 verloren...

Met opgeheven hoofd konden we terugreizen naar de polder in de wetenschap dat er - o eufemismen! - meer in gezeten had.