Het eerste beleefde een makkelijke avond in Harlingen waar de plaatselijke combi met Franeker werd verslagen met 6-2: tegenover vier remises stonden even zovele overwinningen.

Timo Koffeman had op de maandag vooruitgespeeld en de toon al gezet door met wit Willem Kuiper zoek te spelen. Of beter gezegd, Willem speelde zichzelf zoek door een al te drieste aanpak van de opening. Pas toen stukverlies niet te vermijden was, dacht hij lang na.
Nadat één van onze auto's op de beruchte vrijdag de 13e getuige was van een aanrijding in nota bene plaats van handeling Harlingen, en de laatste gasten uit ons deel van het Heerenlogement waren verjaagd, ontspon zich de ongelijke strijd. Nico Lemsom, bord 4, was als eerste klaar: zijn tegenstander gaf dromend van mat een stuk om vervolgens te moeten constateren dat het mat in geen velden of wegen te bekennen viel. Vervolgens noteerden we een gelijkspel bij Henk Valkema, bord 3, die nu eens niet - zoals zo vaak dit seizoen - in zijn eigen mes wenste te lopen tegen Cees Banning. Intussen had Jacob de Jong, die ook weer eens mocht aantreden van onze strenge keuzeheer, aan bord 8 een prettige stelling opgebouwd en een pionnetje meegesnoept. In gewonnen stelling kwam daar ook nog een toren bij. Ondergetekende raakte aan bord 2 in de moeilijkheden tegen Herman de Vries. In een onregelmatige Siciliaan had ik zowat al mijn stukken op de verkeerde velden staan, toen mijn tegenstander plotseling remise aanbood. Hij bleek net als Henk de ervaring te hebben dat hij in de tijdnoodfase dit seizoen vaak zijn stelling had opgeblazen. Ik blij. Rob Kamminga bereikte in een Fransman tegen Derk Drukker aan bord 1 niet al teveel, maar dat was dus ook niet nodig: remise. Voor Frans Brouwer had er aan bord 7 toch wel wat meer in gezeten. Hij sloeg een koningsaanval af en leek zelf door te drukken toen er plotseling remise werd gegeven. Als laatste was Johan ten Napel klaar. In de opening gaf hij al snel een kwaliteit waarna zijn lopers over het bord heersten. Hij had diverse afwikkelingen waarbij hij de dames op een voordelige manier kon ruilen en wat hij deed liet wit eigenlijk kansloos. Die kwam nog een heel eind door op het juiste moment de kwaliteit terug te geven, maar verslikte zich toen plotseling met Kc3? b4!+ met stukwinst. De terugweg over Kimswerd, Arum en Witmarsum was mooi.

Frank Hoogenboom