Het eerste nam ruim afstand van F-Pion in een wedstrijd waarin het steeds aan de goede kant van de score bleef. 
Frans Westermann, die zichzelf eigenlijk vrij gepland had maar bij ontstentenis van Frans Brouwer te elfder ure toch moest aantreden, had aan bord 8 een eenvoudige avond. Nadat zijn tegenstander zich in de opening had vergist, liep hij hem totaal onder de voet. Het is prettig spelen met zo'n vroege voorsprong en zeker de zwartspelers dachten dat kennelijk, want van hen kwamen de scores! Rob Kamminga kwam aan bord 3 beter uit de opening en veroverde in het eindspel een kwaliteit die de winst garandeerde. Nico Lemsom hield goed stand aan bord 5 en sloeg toe toen de witte stukken wat teveel verspreid raakten over het bord. Tromp-Willem van Urk zat aanvankelijk aardig in de verdrukking aan bord 7 en zijn opponent had zelfs eeuwig schaak kunnen nemen, maar terwijl doorspelen op aanval beter leek, verzuimde hij kennelijk door te drukken, want toen ik even later weer keek, stond Tromp-Willem ineens glad gewonnen. Met al die mooie scores kon Timo Koffeman op het topbord met een gerust hart remise voorstellen. Remise was er ook voor ondergetekende, zij het dat ik thuis moest constateren dat ik toch wel degelijk gewonnen stond toen ik een zetherhaling toestond. Misschien speelde een rol dat ik in een eerdere partij eens remise had gekregen van deze tegenstander, terwijl hij juist gewonnen had gestaan! Ook Henk Valkema moest aan bord 6 in remise berusten, terwijl er gezien de gaten in de zwarte stelling meer in leek te zitten. Misschien dacht Johan ten Napel dat ook wel, maar hij beet zijn tanden stuk op de zwarte stelling en met een kwaliteit en pionnen minder redde hij het niet. Einduitslag 5,5-2,5.

Frank Hoogenboom

Nadat we de nodige nieuwbouwprojecten hadden omzeild, vond het eerste de speellokatie in Heerenveen en bereikte langs vele afgronden nog net een gelijkspel. Held van de avond was kopman Timo die van 8 tot 12 een pion voorstond en die tenslotte in een eindspel van paard tegen loper naar de overzijde wist te brengen. Daarmee was een 4-1 achterstand ongedaan gemaakt. Al vroeg in de avond, namelijk, had Frans Westermann, teamleider van ons wederom door ziekte geplaagde team, zich vooral tot zijn eigen frustratie aan bord 5 laten beetnemen, nog wel in een stelling waarover hij naar eigen zeggen 20 jaar eerder al eens had uitgelegd wat je vooral níet moest doen. Aan bord 8 hadden wij weer hoge verwachtingen van de op het laatste moment ingevlogen sterinvaller Anton Bakhuijsen, maar helaas, dit keer wist zijn tegenstander wel raad met zijn (onregel)matige openingsbehandeling. Al snel kon de man uit Lelystad geen vin meer verroeren (op het bord dan), en zelfs een stukoffer uit nood bood geen enkele verlichting.
Tegenover deze kommer en kwel stond tot dat moment slechts een correcte remise van Henk Valkema aan bord 4. Hij loste de openingsproblemen bekwaam op en kwam geen moment echt in gevaar. Uw verslaggever verging het aan bord 2 uiteindelijk een stuk minder. De hele avond vroeg ik me af wat ik had misdaan... Pas na thuiskomst constateerde ik dat je toch echt eerst moest rokeren in deze variant, maar ja, toen had ik al nodige kunst- en vliegwerk nodig gehad om de schade tot een pion te beperken. Twee onverstandige afruilen (mooie loper tegen paard en afruil naar een glad verloren pionneneindspel) beslechtten mijn lot. Ook Klaas van Meijeren leek er aan bord 6 niet best aan toe te zijn, gegeven de mooie lopers van zijn tegenstrever en zijn eigen dubbelpion. Een kleine combinatie leverde hem echter een pion op waarna hij zelfs beter leek te staan, maar ook hier was remise het resultaat, tussenstand 4-1 dus.
Hierna begon een indrukwekkende inhaalrace. Nu konden we al vroeg enige moed putten uit het voortvarende oprukken van de pionnen van Tromp-Willem van Urk aan bord 5. Ze kwamen zover dat ze de zwarte stukken op de koningsvleugel vrijwel alle bewegingsruimte ontnamen terwijl onze Urker met zijn dartele witte paarden en verreikende loper de zwarte vesting geselde. Dat moest wel goed aflopen en dat deed het tenslotte dus ook. En ook Nico Lemsom, die op het laatste moment bereid bleek naar bord 3 op te schuiven, kweet zich daar uitstekend van zijn taak! De gehele partij oefende hij een onaangename druk op de zwarte stelling uit en toen hij tenslotte de vijandelijke koning van zijn bescherming op de koningsvleugel had ontdaan, had hij de winstvarianten voor het uitkiezen. Restte dus nog de prima prestatie van Timo aan bord 1 en we konden opgelucht huiswaarts. 
Maandag 29 januari krijgt het bekerteam de gelegenheid tegen dezelfde tegenstander te bewijzen dat dit gelijkspel een vergissing was...

Frank Hoogenboom

Het eerste herstelde zich krachtig van de vervelende nederlaag tegen Steenwijk. De reserves van Sneek werden met 6,5-1,5 afgeschminkt.
De mannen uit Sneek werd slechts een drietal remises gegund. Aan de borden 1,4 en 5 van respectievelijk Timo, Johan en Henk kwamen al snel stellingen op het bord die inderdaad op niets anders dan een puntendeling konden uitlopen.
Aan bord 2 schoof Rob een avond lang langzaam maar zeker zijn pionnen richting de zwarte koning om tenslotte met een gericht stukoffer de koningsstelling op te blazen. Even nog de vraag of zwart zich nog had kunnen verdedigen, maar uiteindelijk zal het genoeg geweest zijn. Uw verslaggever werkte zich aan bord 3 lelijk in de nesten en had weinig fiducie meer in een goede afloop toen mijn tegenstander eerst de dameruil accepteerde en kort daarna een pion meende te kunnen winnen, maar helaas overzag dat zijn stukoffer incorrect was. Daarna moest ik nog wel tot 12 uur zwoegen voor het punt binnen was, waarbij ik onderweg in de tijdnood nog eens van geluk mocht spreken dat ik geen (tweede) pion voor het stuk verloor.
Aan bord 6 speelde Nico een spectaculaire aanvalspartij waarin hij zijn torens als aanvaller en verdediger tegelijk liet functioneren door ze razendsnel over de 3e rij van de damevleugel naar de koningsvleugel over te brengen. Een ijzersterk paard op e6 deed de rest.
Bord 7 was voor Tromp Willem die al gauw oprukte op de damevleugel en met een mooi paard vanaf c5 pion e4 onder schot nam. Tenslotte ontstond een dame-eindspel dat hij bekwaam uitschoof.
Aan bord 8 zegevierde Klaas die weliswaar grinnikte toen zijn tegenstandster een lang uitgesteld korte rochade uitvoerde maar vervolgens bleek hij toch enkele pionnen te kunnen veroveren die hem de winst garandeerden.

Frank Hoogenboom

Nico Lemsom verhaalt hoe de mannen van BOB net niet voor een surprise wisten te zorgen....

Het viel nog niet mee 4 spelers te vinden die bereid waren "nu hij het weer zo lelijk vindt" noordelijk te reizen! Na veel heen en weer gebel was het uiteindelijk Johan die toezegde. Ik vertelde Johan nog dat het niet zo laat hoefde te worden.
Het moest, gezien de verschillen in ELO, toch wel lukken om van B.O.B. te winnen. Hoe anders dan gedacht verliep deze avond....
Het begon erg goed met een eenvoudige, doch voedzame, maaltijd in Kafee it wapen fan Fryslân, dat tegenover de speellocatie is gevestigd.
Daarna een hartelijke ontvangst van de mannen van Oentsjerk.

Al snel had Henk gewonnen, dat duurde maar 12 zetten (zie hierna). Die moest lang wachten want de andere partijen werden eerst beslist in de tijdnoodfase. Johan leek lange tijd op remise af te stevenen. Een zwak pionnetje werd hem uiteindelijk fataal.
Frans stond zo gedrukt dat hij haast geen vin meer kon verroeren. Hevige tijdnood van zijn tegenstander hielp wel een beetje om zich onder de
druk uit te spelen. Uiteindelijk wist Frans in het eindspel de overwinning veilig te stellen.
Dan moest het maar van mijn partij komen. Mijn tegenstander de jonge S. Kroon speelde geconcerteerd en maakte weinig fouten. Ik wel, gaf een
kwaliteit en de partij weg.

Dat betekende 2-2 en dus vluggeren. De wedstrijdleider, Jan Harm Dijkstra, had alles onder controle, en stelde de klokken in op 5 minuten p . p.
Toen de rook was opgetrokken was het weer 2-2. Henk en Nico wonnen de snelschaakpartij.
Jan Harm Dijkstra had ook de reglementen paraat en verklaarde Emmeloord tot winnaar.
De regel is namelijk dat als het snelschaken ook gelijk eindigt wordt gekeken naar de reguliere wedstijd. Het vierde bord valt als eerste af, dan is de
stand 2-1 voor Emmeloord omdat wij op het 2e en 3e bord gewonnen hebben.

Een onverwacht spannende, en erg lange, avond in Oentsjerk!

Nico Lemsom

Onze mannen in diep gepeins....

Het tweede team won zijn eerste wedstrijd tegen de reserves van Heerenveen met 5-3. Hoewel de overwinning regelmatig tot stand kwam, zat het de Emmeloorders niet tegen. Aan bord 1 was Henk Valkema snel klaar, toen zijn tegenstander in plaats van een schaak te pareren een damezet deed om vervolgens tot zijn afgrijzen te constateren dat de enige reglementaire zet met die dame hem direct verlies zou opleveren. Aan bord 2 gebeurde er de hele avond weinig bij Nico Lemsom en remise was de logische uitslag. Leendert Plat kon het aan bord 3 niet bolwerken, al leek hij lange tijd niet slecht te staan. Bord 4 was voor Peter Weijs die erin slaagde zijn tegenstander op de damevleugel onder de voet te lopen, terwijl hij op zijn koningsvleugel schadevrij bleef. Anton Bakhuijsen speelde aan bord 5 zijn onvermijdelijke remise en Kees Wagemaker ging op bord 7 in het eindspel ten onder, nadat hij lange tijd geen slechte papieren had gehad. Omdat Meep Bouw aan bord 8 met enkele slimmigheden de dame van zijn tegenstrever kon veroveren, hing alles tenslotte af van de uitslag die teamleider Mart Bron aan bord 6 zou boeken. Na een spectaculaire slagenwisseling in het middenspel ontstond een eindspel waarin Mart een pion meer had, maar wellicht te voorzichtig opereerde. Net op het moment dat Mart ongewild de man uit Heerenveen zijn pion terug leek te geven, verblunderde die juist een stuk en was de winst een feit. Zie voor een korte analyse het artikel hiernaast. Na dit alles vond ik het geen straf meer dat ik aan het begin van de avond door de teamleider als vrijwilliger was aangewezen voor de functie van wedstrijdleider!

Frank Hoogenboom