Het tweede deed goede zaken in de strijd tegen degradatie door in Rijs met 3-1 van de plaatselijke SC te winnen. We hadden wat zorgen over de reisomstandigheden, maar behalve een flinke hoeveelheid sneeuwresten kwamen we geen gladheid tegen. Enige glibberigheid was er richting het speellokaal waar we een verheugend aantal jeugdleden aantroffen die erop gewezen waren hoe je de opening moest aanpakken en die dat ook toepasten: stukken ontwikkelen, centrum bezetten, koning veilig! Deze wijze lessen leken we wel nodig te hebben, maar eerst nam Klaas de gelegenheid te baat nog even reclame te maken voor het jeugdtoernooi dat wij 27 januari in Emmeloord hebben georganiseerd. 
Toen de rust was weergekeerd konden we de strijd met de Rijster mannen aanbinden. Han Jona was aan bord 3 de eerste die goede zaken deed. In een Drakenvariant ruilde hij al snel zwarts fianchettoloper en probeerde een overwicht in het centrum te krijgen. Zwart posteerde er zijn paarden, maar die bleken met wat fijne pionzetten in een dodelijke penning van de dame terecht te komen. Mogelijik had zwart de schade tot een pion kunnen beperken, maar toen het een vol stuk bleek te worden, was de strijd snel gestreden. 
Naast mij aan bord 2 leek er aanvankelijk weinig aan de hand voor Albert Henk. Hoe hij precies die kwaliteit kwijtraakte heb ik niet goed kunnen waarnemen, maar een feit is dat hij er daarna achter elkaar af ging. 
Intussen was ikzelf aan bord 1 aan een pittige Pirc bezig. Zwart had zich tegen mijn pionnenstorm geweerd met een paar breekzetten, maar zijn positie werd er niet beter van. Al snel dreigde er stikmat en stonden zwarts stukken elkaar in de weg. Zwart probeerde spel te krijgen tegen mijn lange rokade, maar beet op graniet. Hoewel ik niet steeds de allerbeste zetten deed, sleepte ik rond half twaalf het punt binnen (zie de partijenpagina).
Op dat moment was ook Klaas van Meijeren aan bord 4 ook op weg naar de winst. Wit had een van zijn lopers achter zijn pionnen begraven en dat gaf Klaas de kans met torens en een paard de witte koningsstelling aan de andere zijde van het bord binnen te komen. De witte koning vluchtte achter de pionnen van Klaas, maar ook daar bleek hij niet veilig. Ook een dolle toren zat er niet dus rond kwart voor twaalf konden we de punten opstrijken. 

Welgemoed konden we terug naar Emmeloord, overigens bij temperaturen die gelukkig boven 0 bleven.

Frank Hoogenboom