Het eerste versloeg zijn belangrijkste concurrent, WES Wolvega, in een spannende en spectaculaire wedstrijd met 2,5-1,5 en bleef zo ongeslagen in de eerste klasse B van de FSB. Als teamleider had ik er een hard hoofd in toen in de loop van de week bleek dat voor kopman Timo de wedstrijd te vroeg zou komen (hij zat ziek thuis) en Henk en Nico als invaller niet beschikbaar bleken. Degenen die wél speelden kweten zich echter prima van hun taak!

Aan bord 1 leek Rob aanvankelijk een iets mindere stelling te moeten accepteren, maar al gauw bleek dat wit niet van zijn ruimtevoordeel kon profiteren en werd de vrede getekend. WES leek daarmee het gewenste resultaat te krijgen, want het had zijn beste speler aan bord 2 geposteerd, en die zou het daar moeten maken. Maar eerst keek ik even naar bord 4 waar Leendert langzaam maar zeker in moeilijkheden raakte, nog even zijn kansen op aanval waarnam, maar tenslotte toch strijdend ten onder ging. Ikzelf had aan bord 3 intussen een eenvoudige avond, omdat mijn tegenstander zo'n dag had waarop je iedere keer net de zet doet die je opponent in de kaart speelt. Dat was dus een snelle winst voor ons. Daarmee stond het gelijk en ging alle aandacht naar Frans Brouwer die aan bord 2 de partij van zijn leven speelde:

Het bekerteam bereikte maandag de tweede ronde van de vernieuwde bekercompetitie door het team van De Donger met duidelijke cijfers te verslaan: 3,5-0,5. Gezegd moet worden dat mijn indruk is dat niet de sterkste 4 schakers uit Dokkum naar ons toegekomen waren en vooral Rob (aan bord 2) en Henk (aan bord 4) hadden daardoor een relatief makkelijke avond. Rob was het eerste klaar omdat zijn tegenstander de eerste complicaties in het Wolgagambiet niet te boven kwam. Bij Henk duurde het iets langer. De pion op c7 was korte tijd een doorn in zijn vlees, maar met enkele fijne torenzetten wist hij die te elimineren waarna de winst een kwestie van tijd was. 
Intussen was ik zelf aan bord 3 in een hevig gevecht gewikkeld waarin ik erin geslaagd was een actie van mijn tegenstrever op de damevleugel met een tegenactie te beantwoorden die een pionnetje opleverde. Aangezien hij nu met remise tevreden was, bood hij in tijdnood remise aan wat ik weigerde omdat ik voldoende winstkansen zag. Een zet later maakte hij een ernstige fout die direct tot opgave leidde. 
Aan bord 1 zat Timo op dat moment nog in een ongebalanceerd eindspel van T+2L+pi tegen D+L, waarin de vraag was of zijn opponent eeuwig schaak of wellicht zelfs mat zou kunnen geven of dat de pion zou doorlopen. In het voorafgaande was Timo vanuit een (iets te?) rustige opening langzaamaan in steeds grotere problemen geraakt en ergens zou zijn tegenstander de winst gemist hebben, maar dat telde nu niet meer, uiteraard. Eind van het liedje was een eeuwig schaak en ook hier hadden beide partijen weer hun kansen laten liggen. 

In de tweede ronde wacht ons op 21 januari een lastige uitwedstrijd tegen Heerenveen.

Frank Hoogenboom

Het eerste walste in de derde ronde van de FSB-competitie ook over DSC Drachten heen. In het Friese werd het maar liefst 4-0. Toen ik Henk Valkema aan bord 3 de Blackmar-Diemer op het bord zag brengen, had ik al een vermoeden dat zijn tegenstander het niet makkelijk zou krijgen. En dat bleek ook: nadat hij eerst het recht op de rokade verbeurde, belandde hij al snel in een verstikkend matnet.
Naast mij aan bord 1 leek Timo Koffeman aanvankelijk weinig te bereiken, maar toen het spel op de damevleugel zich wat opende, namen ook zijn kansen om op de koningsvleugel iets te ondernemen toe. Stukken kunnen immers niet overal tegelijk zijn. Een ernstige onvoorzichtigheid van zijn opponent werd die meteen fataal.
Intussen had ik me een wat frivole opzet gepermitteerd in de doorschuifvariant van de Caro Kann en de vraag was of dat wel allemaal kon. Het was even schrikken toen mijn opponent plotseling met Pb5+ kwam, maar daarna huppelden mijn paardjes (nee, niet het dek op en neer, maar van g8 naar h6, f5 en d4 en van b8 naar d7, f8, e6, d4, f5, d4, e6, f4, d3, e5, d3 en wederom e5), onderweg dood en verderf zaaiend en vooral het tweede paard toonde zich superieur aan de witte loper.
Nico Lemsom, tenslotte, leek het aanvankelijk niet zo naar den vleze te gaan, totdat hij een radicaal besluit nam:

Het eerste behaalde de volle winst in de thuiswedstrijd tegen de reserves van Mid Fryslân. Aan bord 1 kwam Timo al snel in het voordeel en even later offerde hij een stuk om een dodelijke penning tegen de witte koning in de stelling te brengen. De winst was daarna niet moeilijk meer.
Bord 2 was voor Rob die in een Siciliaan een klein voordeel had. Dat had nog een hele kluif kunnen worden maar zijn tegenstander overzag dat hij na De2 een stuk verloor (frappant! Uw verslaggever overzag enkele weken terug tegen Rob precies dezelfde zet!).
Aan bord 3 werkte Henk zich vanuit de opening in de nesten. Plompverloren offerde hij dan maar de kwaliteit. Meer dan vage kansen leverde dat niet op, maar in de tijdnoodfase vond zijn opponent de winst niet. Integendeel, hij raakte zo ver de kluts kwijt dat hij nog op de mat kwam te staan ook. Een triest einde voor hem, een gelukje voor ons.
Bord 4 was voor Nico, die de zieke Frans verving. Hij leek lange tijd weinig perspectief te hebben, maar wist tenslotte de zwakte van de pion op c6 uit te buiten: 4-0.

Frank Hoogenboom